Als iemand je vraagt wat betekent eigenlijk de uitdrukking “Het nuttige met het aangename verenigen.”? Dan kun je dat het best uitleggen aan de halfjaarlijkse activiteit bij onze vereniging, het zogenaamde Waaljutten. Het nuttige van deze activiteit zit ‘m in het feit dat je de troep die iemand anders weigert op te ruimen, of vergeet mee naar huis te nemen dan wel moedwillig overboord kiepert, verzamelt. Dit doe je met een nuttige knijpstok, zodat je handen niet vies of beschadigd raken en, ook niet onbelangrijk, je niet steeds hoeft te bukken. Dan heb je ook nog blauwe zakken, die zijn ook nuttig net als die knijpstok dus, want daar kun je al die zooi van een ander, indoen. Nuttig daarbij is ook een ring die de zak voor je openhoudt, zodat je het glas, plastic, papieren zakdoekjes, lege flesjes, luiers, stukjes touw, doppen, etc. heel gemakkelijk in de zak kunt laten verdwijnen. Nuttig is ook de aanhanger van Martin, waarop alle zakken gegooid kunnen worden, om vervolgens netjes afgevoerd te worden. U vraagt zich misschien inmiddels af waar blijft het aangename? Dat is er namelijk zeker ook. En dan bedoel ik niet de financiële vergoeding die we als club hiervoor ontvangen, maar denk ik eerder aan immateriële zaken zoals het heerlijke zonnetje deze ochtend en de voldoening die het geeft om de natuur lekker schoon achter te laten. Sommige mensen schijnen er zelfs verslaaft aan te raken en gaan dit ook op andere momenten belangeloos doen. Petje af. Het aangename zit ook in de leuke gesprekken met elkaar, die mooie onverwachte foto van een groepje pony’s in de uiterwaarden, en de heerlijke lunch van Johan en Kees tot besluit. Kortom, Waaljutten, deze keer zelfs Waal-en-Rijn-jutten, we gingen namelijk ook naar de Nederrijn bij Opheusden, is een zeer nuttige, maar vooral ook aangename activiteit. Ben jij er volgende keer ook (weer) bij?! Tot dan!
